Yalnız bir leksik mənası olan sözlər təkmənalı sözlər adlanır. Məsələn: sərçə, dəniz, qırmızı, buzov və s.
Bir neçə leksik mənası olan sözlər çoxmənalı sözlər adlanır.
Çoxmənalı sözlər müəyyən cəhətdən bir-birinə oxşar əşyaları, yaxud hərəkət və əlaməti bildirir. Əlavə mənalar mütləq əsas məna ilə bağlı olur. Sözün çoxmənalı olması, əsasən, onun məcazi mənada işlənməsi ilə yaranır.
üz – kitabın üzü, südün üzü, adamın üzü və s.
maşın – minik maşını, tikiş maşını, ət maşını və s.
çəkmək – ipi çəkmək, yol çəkmək, sıxıntı çəkmək və s.
acı – acı dərman, acı xatirə, acı söz və s.
getmək – şəhərə getmək, fikrə getmək, risqə getmək, sözə getmək, həyatdan getmək və s.
açmaq – qapı açmaq, söz açmaq, ürək açmaq, söhbət açmaq, dil açmaq, göz açmaq və s.
baş – insanın başı, ağacın başı, dağın başı, bulağın başı, kəndin başı və s.
Çoxmənalı sözlərə dair aşağıdakı sözləri yaza bilərik:
Qol, getmək, çıxmaq, açmaq, baş, kitab, göz, üz, ayaq, boğaz, ağız, burun, boğaz, diş, dil, acı, alçaq, salmaq, udmaq, şirin, düz, yol, maşın, yumaq, getmək, saymaq, kəsmək, bişmək, tutmaq və s.
Dilimizdə çoxmənalılıq fel, isim və sifətlərdə daha çox müşahidə olunur. Azərbaycan dilində, demək olar ki, bütün fellər çoxmənalıdır. Çoxmənalı sözlər eyni nitq hissəsinə aid olur. Çoxmənalı sözlərdə əsas məna ilə bağlılıq zəruri şərtdir. Bu bağlılıq olmadıqda həmin sözlər çoxmənalılıq yox, omonimlik xüsusiyyətini daşıyır.